هيچكس اشكى براى ما نريخت

 

                      هر كه با ما بود از ما مي گريخت

 

چند روزيست حال من ديدنيست

 

                    حال من از اين و آن پرسيدنيست

 

گاه بر روى زمين زل ميزم 

 

                    گاه بر حافظ تفال ميزنم

 

حافظ ديوانه فالم را گرفت

 

                     يك غزل آمد كه حالم را گرفت

 

" ما ز ياران چشم يارى داشتيم

 

                     خود غلط بود آنچه مى پنداشتيم

 

شيوه ى چشمت فريب جنگ داشت

 

                      ما غلط كرديم و صلح انگاشتيم"

 

نظرات شما عزیزان: